Β. ΚΟΡΚΙΔΗΣ: η Ελλάδα, μπορεί να επανατοποθετηθεί ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά μέσω των ναυπηγείων της

Θέλω να πιστεύω ότι στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε να βιώσουμε μία ευχάριστη περίοδο που βρίσκεται ενώπιον μας. Δεν θα κρύψω την χαρά μου για το γεγονός ότι με την σημερινή εκδήλωση σηματοδοτείται η αρχή αυτής της περιόδου. Ο ναυπηγικός τομέας της χώρας ευτυχώς αφυπνίστηκε μετά από μετά από έναν κύκλο 25 ετών συνεχούς απώλειας της ανταγωνιστικότητάς του, μέχρι την ολική παρακμή που τον έριξε σε «κωματώδη» κατάσταση. Σήμερα το στοίχημα είναι ο τομέας να περάσει δυναμικά στην ενεργό δράση. Με την επιτυχημένη επανεκκίνηση του Νεωρίου, και της Ελευσίνας αλλά προσεχώς και του Σκαραμαγκά, η Ελλάδα, μπορεί να επανατοποθετηθεί ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά μέσω των ναυπηγείων της, μέσα από ένα μοντέλο λειτουργίας, και υπό μια σειρά προϋποθέσεων που συνιστούν επί της ουσίας ένα νέο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Δράττομαι της ευκαιρίας από τον τίτλο του Συνεδρίου «Ξυπνώντας τον Κοιμώμενο Γίγαντα» να επισημάνω ότι το βασικό στοίχημα, για την επίτευξη του οποίου απαιτείται η αρωγή της πολιτείας, είναι να απαλλάξουμε τον άρτι αφυπνισθέντα Γίγαντα από τον «πονοκέφαλο» του ξυπνήματος που μπορεί να προκληθεί από στρεβλώσεις και άστοχες πολιτικές του παρελθόντος τα αποτελέσματα των οποίων «πλήρωσε» η ελληνική οικονομία, «βίωσαν» οι επιχειρήσεις της ναυπηγοεπισκευής και δημιουργήθηκε ο κίνδυνος απώλειας μίας τεχνογνωσίας με ιστορία στην διαδρομή των αιώνων. Ουσιαστικά η πρόκληση στην παρούσα φάση είναι, η από το μηδέν θα τολμούσα να πω, σχηματοποίηση ενός θεσμικού πλαισίου, από τα συναρμόδια υπουργεία Ανάπτυξης, Οικονομικών, Εργασίας, Ναυτιλίας και Άμυνας, οι σημερινές ηγεσίες των οποίων ήδη έχουν δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής. Μιας και μιλάμε μάλιστα για βαπόρια, «έχουν δώσει το στίγμα τους» ώστε τα ναυπηγεία να γίνουν στην πράξη η βιομηχανική υποδομής της ναυτιλίας της χώρας, οι αρετές της οποίας, με το επιχειρηματικό μοντέλο, την τεχνογνωσία και την αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού, την έχουν καταστήσει ηγέτιδα δύναμη στο παγκόσμιο ναυτιλιακό στερέωμα.

Στην Ελλάδα ο Γουλανδρής, ο Νιάρχος και ο Ανδρεάδης έκτιζαν καράβια. Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε, αλλά να ελπίσουμε ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου ONEX, Πάνος Ξενοκώστας και ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου να συνεχίσουν το «όραμα» αυτών των ιστορικών μορφών της ναυτιλίας της χώρας που με τους συναδέλφους τους την εδραίωσαν ως ηγέτιδα δύναμη στο παγκόσμιο ναυτιλιακό στερέωμα. Στο παγκόσμιο δια θαλάσσης εμπόριο. Και ίσως δεν είναι η ώρα να αναλωθούμε στην προσπάθεια να απεικονίσουμε τώρα τα οικονομικά στοιχεία από την μελλοντική δράση των ναυπηγεικών μονάδων στην οικονομία. Άλλωστε ενδεικτικά έχει εκτιμηθεί ότι η συνολική επίδραση στην ελληνική οικονομία από την επαναλειτουργία μόνο των Ναυπηγείων Ελευσίνας αναμένεται να φτάσει στο 1% του ΑΕΠ. Πρέπει να σταθούμε στις επενδύσεις στον τομέα. Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς αισθάνεται δικαιωμένο καθώς μιλούσε, κατά την περίοδο που κατέβαλε την προσπάθεια αφύπνισης του ναυπηγικού τομέα, για προσέλκυση επενδύσεων από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Μετά τις πρώτες «χειροπιαστές» επενδυτικές συμφωνίες, που όλοι ευχόμαστε, να ακολουθήσουν και άλλες , που θα ανοίξουν τους κύκλους εργασιών, θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας, θα ανοίξουν τις πόρτες σε εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις που παράγουν υλικά κάθε τύπου για πλοία και προσφέρουν συναφείς υπηρεσίες. Ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια. Επίσης δύο «πτυχές» της ατζέντας που προωθεί το Ε.Β.Ε.Π. όχι μόνο για τον ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο αλλά για το σύνολο των δραστηριοτήτων επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό την «ομπρέλα του». Σε αυτή ακριβώς την κρίσιμη χρονική συγκυρία, όπου οι ασιατικές μονάδες δεν διαθέτουν δυναμικό εξ αιτίας του όγκου των παραγγελιών για νεότευκτες μονάδες η επανεμφάνιση στη «διεθνή σκακιέρα» των ελληνικών ναυπηγεικών μονάδων πρέπει να είναι μια «κίνηση ματ». Για το σύνολο των επιχειρήσεων αυτού του cluster της ΕΕΝ που θα μπορέσει, όπως χαρακτηριστικά έχω πεί, και όλοι καταλαβαίνουμε τη σημασία, να κάνει «εξαγωγές στην αυλή μας». Ήδη σε πρόσφατη συνάντηση της CLIA, του φορέα που καλύπτει τις επιχειρήσεις του τομέα της κρουαζιέρας, με το ΕΒΕΠ διαπιστώθηκε ενδιαφέρον για εργασίες dry dock αλλά και για επισκευές κρουαζιερόπλοιων που έχουν ελληνικά λιμάνια home port, και όχι μόνο. Και αυτή είναι μία θετική ένδειξη. Έχουμε ακόμη έξι χρόνια μέχρι το 2030 που η ακτοπλοΐα μας μπαίνει στην υποχρέωση του EU ETS να τρέξουμε φιλόδοξους σχεδιασμούς για την κατασκευή νεότευκτων μονάδων στις ελληνικές γυάρδες αλλά και για τις μετασκευές που θα χρειαστούν ώστε να πληρούν τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές. «Η θάλασσα θα φέρει νέα ελπίδα σε όλους τους ανθρώπους όπως ο ύπνος φέρνει τα όνειρα» κατά τον Χριστόφορο Κολόμβο. Και σε αυτή τη χώρα η θάλασσα φέρνει την ελπίδα και γεννά όνειρα. Στα ναυπηγεία δημιουργούνται τα «μέσα» που φέρνουν αυτή την νέα ελπίδα. Εκεί γεννιούνται τα πλοία, εκεί συντηρούνται και εκεί πεθαίνουν. Τα ναυπηγεία είναι η αρχή και το τέλος κάθε ονείρου στη ναυτιλιακή ζωή». Όλοι εμείς που πιστεύουμε στη θάλασσα, έχουμε όνειρο, έχουμε δυναμική και ατενίζουμε το ναυπηγικό μέλλον με αισιοδοξία.