Άρθρο του Capt. Γιώργου Παρίση
«Ποιος είπε ότι τα σκάφη αναψυχής δεν είναι ελκυστικά ως επαγγελματική επιλογή;»
Είναι γεγονός ότι προβλήματα της προμήθειας και της διατήρησης νέων εργαζομένων στην βιομηχανία του Yachting στην Ελλάδα έχουν γίνει οδυνηρά εμφανή τα τελευταία τρία χρόνια και με το αίσθημα μεταξύ των έμπειρων εμπλεκομένων στον χώρο να είναι διχασμένο αλλά και την γραμμή μεταξύ των απόψεων να τραβιέται ανάμεσα στο ότι είτε το Superyachting στην Ελλάδα χρειάζεται να κάνει rebranding για να προσελκύσει νέα ταλέντα είτε στο ότι τα νέα αυτά ταλέντα, είναι νέοι που έχουν γίνει πολύ μαλθακοί και φοβούνται τη σκληρή δουλειά.
‘Αν θέλουμε να γίνουμε αντικειμενικοί υπάρχει ίσως ένα στοιχείο αλήθειας και στα δύο επιχειρήματα, αλλά αυτό που φαίνεται αναγκαίο είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει σε σχέση με τα νέους εργαζόμενους – και σύντομα’.
Το συγκεκριμένο ζήτημαπου προκύπτει σχετικά με την νέα γενιά ταλέντων οι οποίοι θα χρειαστεί να στελεχώσουν τα σκάφη αναψυχής ανοίγει με βεβαιότητα μία από τις πιο έντονα αμφισβητούμενες συζητήσεις και στις τάξεις των εργαζομένων αλλά και στις τάξεις πλοιοκτητών και εταιρειών Management&Recruitment.
Ένα ζήτημα που δημιουργεί την ανάγκη να τεθούν νέες βάσεις σε επίπεδο ιδεών σχετικά με το πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των προσλήψεων με νέα ελληνικά ταλέντα το οποίο μαστίζει τον πυρήνα του κλάδου ενώ ο τίτλος που θα καθοδηγήσει μια τέτοια συζήτηση προς τα εμπρός να είναι το«πώς ο κλάδος μπορεί να γίνει πιο ελκυστικός για μια νέα επαγγελματική συνειδητοποιημένη γενιά ενόψει της δημογραφικής γήρανσης που δημιουργείτε στα σκάφη αναψυχής .»
«Χρειαζόμαστε (5.000+) άτομα τα επόμενα δέκα χρόνια για να αντικαταστήσουμε αυτούς που φτάνουν στη σύνταξη ή αποχωρούν συνειδητά» .
Ο παραπάνω αριθμός προκύπτει από συγκεκριμένη έρευνα και δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι πολύς ο νέος κόσμος που θα εμπλακεί άμεσα. Αν στα αποτελέσματα της ίδιας έρευνας πολλαπλασιάσουμε αυτόν τον αριθμό με τον αριθμό των επίσης νέων ανθρώπων που θα τους υποστηρίξουν στην παράλληλη αγορά ( με τους βασικούς υπολογισμούς προκύπτουν 8 νέα άτομα τουλάχιστον ανά κάθε έναν νέο εργαζόμενο σε κάποιο σκάφος ) , παρουσιάζεται ένας αρκετά μεγαλύτερος αριθμός ο οποίος επιβαρύνεται από έναν επιπλέον παράγοντα που δεν είναι άλλος από την ποιότητατου νέου αυτού προσωπικού που θα προκύψει σε σχέση με το αποτέλεσμα των υπηρεσιών .
«Η ποιότητα είναι υψίστης σημασίας στο πλαίσιο της όλης διαδικασίας».
Τα τρία τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ότι η βιομηχανία των super και megayachts στην Ελλάδα αγωνίζεται πλέον να εξασφαλίσει και να διατηρήσει ένα νέο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο καλείται να το προμηθευτεί γρήγορα και να το διαχειριστεί με σοφία μιας και το ηλικιακό χάσμα μεταξύ των στελεχών ηλικίας 40 – 55 του Yachting στην Ελλάδα δεν είναι ευθυγραμμισμένο με την ποσότητα των νέων εργαζομένων που εντάσσονται στον κλάδο.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα στην οποία τέθηκαν συγκεκριμένες ερωτήσεις σε στελέχη της βιομηχανίας του Yachting το συγκεκριμένο χάσμα έχει πάρει μορφή επιδημίας σε κάθε επιστασία των σκαφών αναψυχής ειδικότερα εάν μιλάμε στις κατηγορίες άνω των 24 μέτρων όπου γίνεται πλέον εμφανές το θεμελιώδες ζήτημα της έλλειψης νέων εργαζομένων υψηλών προδιαγραφών .
Ένα ακόμη γεγονός που δημιουργεί επιπλέων προβληματισμό στον χώρο είναι το πρόβλημα των «ασημένιων κορυφών» και για να είμαστε πολιτικά ορθοί μιλάμε για το πρόβλημα που παρουσιάζεται σε ανώτερους ρόλους σχετικά με τον σχεδιασμό διαδοχής τους και το ποιος θα είναι ο επόμενος που θα αναλάβει αυτούς τους ρόλους σε όλες τις πτυχές επάνω σε ένα σκάφος .
Μέσα σε όλα αυτά φαίνεται επίσης ότι η νεότερη γενιά έχει απλώς αρχίσει να ενδιαφέρεται λιγότερο για το σκάφος αναψυχής ως μόνιμο επαγγελματικό προσανατολισμό και αυτό είναι κρίμα, καθώς για πολλούς από αυτούς που εργάζονται στα σκάφη αναψυχής στην χώρα , το yachting ξεκίνησε ως μια ονειρεμένη επαγγελματική επιλογή και αυτή η μαγεία έχει κατά κάποιο τρόπο χαθεί.
Μια στρατηγική που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει αυτό το γεγονός είναι η εισαγωγή των ανθρώπων στον κλάδο από νεαρή ηλικία ( Αμέσως μετά το σχολείο ή ακόμη και κατά την διάρκεια των σπουδών τους ) ωστόσο η συναίνεση σε σοβαρές συζητήσεις μεταξύ έμπειρων στελεχών είναι ότι υπάρχουν πολύ λίγα σημεία εισόδου στον κλάδο που είναι πραγματικά σοβαρά προσβάσιμα για τους νέους με τις προσπάθειες πρόσκλησης στον χώρο να είναι επιφανειακά ελκυστικές και όχι επί της ουσίας δημιουργώντας μια αντιπαραγωγική πραγματικότητα σε επίπεδο στελέχωσης νέων ταλέντων .
Γενιές γονέων και διάφορες κυβερνήσεις έχουν δώσει προτεραιότητα γενικότερα στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Ελλάδα έναντι της βιομηχανίας του Yachting και όχι μόνο εδώ και δεκαετίες με αποτέλεσμα στον συγκεκριμένο τομέα να έχει δημιουργηθεί όχι μόνο έλλειμμα στην αγορά εργασίας σε επίπεδο πληρωμάτων αλλά αναπόφευκτα να έχει δημιουργηθεί και μια εισαγόμενη μετανάστευση ( κάτι που την φετινή χρονιά έχει αποκτήσει εντυπωσιακό ρυθμό ανάπτυξης ) από χώρες που εξακολουθούν να υπερηφανεύονται για την παραγωγή προσωπικού σκαφών αναψυχής .
Οι νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα ζητούν εργασιακή ασφάλεια, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και να αμείβονται καλά. Αν καλύπτει η βιομηχανία του Yachting στην χώρα ( όπως εύκολα θα πουν πολλοί ) το κομμάτι των αμοιβών, σε όλα τα άλλα επίπεδα οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού είναι σε νηπιακό επίπεδο και έτσι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένο το Industry να ακολουθήσει ή να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη πτώση του ελληνικού εργατικού δυναμικού στα σκάφη αναψυχής.
Με αυτές τις επιλογές στο τραπέζι και σε μια περιορισμένη δεξαμενή ταλέντων, ο κλάδος πρέπει να προσαρμοστεί σε επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού απέναντι στα νέα δεδομένα και ανάγκες .
Δύο επιπλέον ερωτήματα που θα πρέπει να πλαισιώνουν κάθε σοβαρό προβληματισμό είναι και τα παρακάτω :
-“Ψάχνουμε τυχαία για ανθρώπους επειδή δεν υπάρχουν άνθρωποι; Ή αναζητούμε την αριστεία;”
-“Ψάχνουμε για τους καλύτερους ανθρώπους, όχι για οποιονδήποτε. Και σε αυτό πρέπει να επικεντρωθούμε;’’
Μία απάντηση θα πρέπει να επικρατεί…..
Ναι, ψάχνουμε για πληρώματα. Αλλά δεν πρέπει να ψάχνουμε απλώς τυχαία για καλά πληρώματα.
Ο ανταγωνισμός στις προηγμένες χώρες (σε επίπεδο παραγωγής πληρωμάτων ) στην δύση μας δείχνει ότι πρέπει να ψάχνουμε για τους καλύτερους, αυτούς που μπορούν να εργαστούν με τον καλύτερο τρόπο και πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να τους αποκτήσουμε γιατί ο κλάδος το απαιτεί με βάση την εξέλιξη των σκαφών αλλά και το προφίλ των νέων HNWI&UHNWI και αυτό για να γίνει πρέπει να υπάρξουν περισσότερα προγράμματα για την εκπαίδευση των ανθρώπων, την επαγγελματική ανατροφή τους και όπως λέω και εγώ, να δοθεί στα νέα αυτά ταλέντα η ευκαιρία να αποτύχουν.
Η αντίληψη ότι χρειαζόμαστε μόνο την αριστεία ( εάν αυτό δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τους πυλώνες διαχείρισης του Ελληνικού Yachting ) γίνεται αποτρεπτική ειδικά όταν δούμε το επίπεδο αριστείας των ανθρώπων που ασχολούνται με το Recruitment ( όχι όλων ) στην Ελλάδα αλλά και εάν σκεφτούμε πως γίνεται το Recruitment στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με το κλασσικό «ξέρεις κανένα καλό παιδί» και με ψαρέματα μέσο διαδικτύου αλλά και υποθετικές υποσχέσεις με «βουνά και λαγκάδια».
Το νέο περιβάλλον που δημιουργείτε στην αγορά εργασίας σε σχέση με τα σκάφη αναψυχής κάνει σαφές το τι χρειάζεται ώστε να μπορέσουν τα νέα ταλέντα να ενταχθούν με επιτυχία και να ευδοκιμήσουν σε όλα τα επίπεδα της βιομηχανίας του Yachting.
Πολλά από αυτά τα νέα ταλέντα αναζητούν σταθερότητα και έναν σκοπό, οπότε οφείλουν οι φορείς και όλοι οι έμπειροι εργαζόμενοι στον χώρο να τους δώσουμε τα εργαλεία μιας καριέρας που θα είναι σταθερή, ενδιαφέρουσα και θα τους προσθέτει αξία στη ζωή.
Πρέπει να δούμε στα πρόσωπα αυτών των παιδιών την συνέχεια των κόπων μας και να τους δώσουμε την ευκαιρία να μας δώσουν μια περήφανη συνέχεια σε ότι έχουμε χτίσει.
Το superyachting είναι ελκυστικό για μυριάδες λόγους, είτε πρόκειται για την καινοτομία, τη δεξιοτεχνία ή την ελευθερία του κάθε εργαζόμενου με τον κόσμο του θαλάσσιου τουρισμού να αλλάζει καθημερινά σε επίπεδο απαιτήσεων.
Ο κλάδος πρέπει να αφυπνιστεί απέναντι στις νέες συμπεριφορές και να αξιοποιήσει τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του και τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην προσέγγιση και τη διατήρηση μιας νέας γενιάς εργαζομένων από την Ελλάδα.
Εναπόκειται στους ηγέτες του κλάδου να πρωτοστατήσουν σε αυτές τις πρωτοβουλίες, και αν η ηγεσία μιας επιχείρησης ή ενός κλάδου δεν προετοιμάζεται για την επόμενη γενιά, τότε δεν αξίζει να συνεχίσει.
Ο κ. Γιώργος Παρίσης, είναι Πλοίαρχος MMaMSc, D.M Shipping Instructor και Πρόεδρος επιτροπής εκπαίδευσης της HYCA (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΘΑΛΑΜΗΓΩΝ).
MEGA YACHTS
