Από τον καπετάν- Αντώνη Μικέλη
Πρίν αναχωρήσω για το χωριό θα ήθελα να σας
ευχηθώ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ και να σας
θυμίσω «ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ» σε κάποιες
παλιές εποχές στα βαπόρια. Έτσι «για να θυμούνται
οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.»
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑ Πλοίαρχε, ήρθαμε να σε δούμε,
κι αν έχεις τα «μπουρίνια σου» τα κάλαντα να πούμε.
Τον Άϊ-Βασίλη πλοίαρχε να έχουμε στην πλώρη,
και με γαλήνη πάντοτε να πλέει το βαπόρι.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ κυρ-πλοίαρχε, και σαν καλός που είσαι,
του Κωνσταντή του θερμαστή το ποινολόγιο σβήσε.
Στον νέο χρόνο πλοίαρχε, πολλά καλά να δούμε,
το τι στο πλοίο γίνεται, ήρθαμε να σου πούμε.
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ κυρ-πλοίαρχε και άκουσε τον λόγον,
οι ουρανοί αγάλλονται κι η φάτνη των αλόγων.
Τα ‘μαθες τι του κάνανε του Γιώργου του Περδίκη,
στην κάμαρά του κρέμασαν αγγούρια και ραδίκι.
Εις το Σουέζ επούλησε τους κάβους ο Σωτήρης
που μένει πάντα άφραγκος ο δόλιος σαν μπατήρης.
Μα κι ο λοστρόμος στρίμωξε το τζόβενο στην πλώρη,
τον Θανασάκη τον μικρό, τ’ αμούστακο τ’ αγόρι.
Ο Πάνος έδωσε βουτιά κι έπιασ’ ένα «πάτο»,
μες στου Ζορμπά το Καμπαρέ με κοπελιές γεμάτο.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ κυρ-πλοίαρχε, κι αν είναι ορισμός σου,
όλοι μαζί να κλάψουμε τον δόλιο χωρισμό σου.
Η Τζένη που σου έφυγε προχθές απ’ την καμπίνα,
επήγε και κοιμήθηκε μαζί με τον Μαικήνα.
Και με το τέλος της χρονιάς, το ράδιο-κουζίνα,
σήμα καινούργιο έλαβε για σε απ’ την Αθήνα.
Για πλήρωμα στο Ρόττερνταμ τρείς μαύροι θα σου ‘ρθούνε,
και τα δικά τους κάλαντα σε ‘σενα θα τα πούνε.
Απ΄ την Μομπάσα έρχονται και άλλοι πέντε-δέκα,
και γραμματέα στέλνουνε τον γιό του Βεληγκέκα.
Απ’ τις Ινδίες έρχονται και Αφρική επίσης,
κι απ’ το κακό σου πλοίαρχε και ‘σύ θε να μαυρίσεις.
Οι ουρανοί αγάλλονται, φουρτούνα πιάνει αιφνίδια,
και όπως είδες σμίξανε του Κωνσταντή τα φρύδια.
ΑΠ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ σου άρχονται και άντε να τα πιάσεις,
τα «δώρα» που σου στέλνουνε για ρύπανση θαλάσσης.
Γιατί ο «Πρώτος» άδειασε αντί για τις σεντίνες,
το μπόνκερ όπου έκρυβε εδώ και πέντε μήνες.
Προχθές που μας τελείωσε το λάδι το παρθένο,
θυμάσαι που φωνάζαμε- «αχ η κοιλιά, πεθαίνω»;
Θε να στο πούμε σήμερα το τι συνέβη τότε,
π’ ο μάγερας μας έλεγε, «φασόλια για δεν τρώτε;»
Το λάδι τού τελείωσε, δεν είχε τι να βάλει,
μα αίφνης μες στη σκέψη του, ο σάπων ξεπροβάλει.
«Το εύρηκα-το εύρηκα» αρχίζει να φωνάζει,
κι ένα κιλό του σαπουνιού μες στα φασόλια βάζει.
Γιατί, σου λέει και αυτό γίνετ’ από το λάδι,
μα ‘μεις συνέχεια τρέχαμε Παρασκευή το βράδυ.
Άλλος κρατούσε την κοιλιά ή έλυνε ζωνάρια,
κι ο καπτα-Πάνος μπέρδευε στους κάβους τα φανάρια.
Κι όλους μας έπιασε βαριά, φουρτούνα στα μπατζάκια,
κι ο καπτα-Μάκης έστριβε με νεύρα τα μουστάκια.
Στη Μασσαλία φθάνοντας, άλλες θα σου τα πούνε,
και μη τις διώξεις πλοίαρχε όσες στο πλοίο μπούνε.
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑ πλοίαρχε του χρόνου πιο ωραία,
του χρόνου θα ‘χουμε πολλά μα και τον Παπανδρέα.
Αυξήσεις που μας έταξες μα πάλι από τα ίδια,
όπως τα λέει ο Κωνσταντής με τα παχιά τα φρύδια.
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ πλοίαρχε, και πάλι καλημέρα,
και πάντα να φυλάγεσαι από τη Φαλκονέρα.
Και όλοι σου ευχόμαστε να γίνεις και Ωνάσης,
συγχώρησε τι σου ‘κανε στο Σάντος ο Θανάσης.
ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ έρχονται τρεις ναύτες με τα πιάτα,
με τα καμένα φαγητά και τα κακά μαντάτα.
Το βούτυρο τελείωσε και έπηξε το γάλα,
του καμαρότου σπάσανε στα μούτρα την κουτάλα.
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ πλοίαρχε, μείναμε δίχως γάλα,
και με τη γκρίνια του ο «τσήφ» σου πήρε την κεφάλα.
Εις το ψυγείο μούχλιασε το πράσινο χορτάρι,
για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να μας πάρει.
Τα τελευταία τα αυγά σου φέρνουμε για δώρα,
και το νερό μας τέλειωσε και τι θα πιούμε τώρα.
Απ’ ό,τι εκατάλαβες έχουμε μαύρα χάλια,
μα έχουμε στα σίγουρα, ουίσκυ δυο μπουκάλια.
Ο ξάδερφό σου έγραψε και γράμμα στην Τασία,
πώς στα λιμάνια τα περνάς στην Αφρική κι Ασία.
Κι όταν γυρίσεις στο χωριό, κλάψτε με γειτόνοι,
και της Τασίας τις μπουνιές ποιόν πιάνουν και γλιτώνει.
Του χρόνου να ‘σαι σπίτι σου, να πάς στην εκκλησία,
και τον εξάψαλμο αυτόν να σου τον πει η Τασία.
Να σου τον ψάλει με ρυθμό σε νότες Θοδωράκη,
σαν κλαίει η μάνα αποβραδίς στο μνήμα το παιδάκι.
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ πλοίαρχε, λέμε στ’ αρχοντικό σου,
και γρήγορα την άγκυρα ρίξε στο σπιτικό σου.
Με τις ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ τις θερμές σαν φύγεις να σφυρίξεις,
με το καλό στο σπίτι σου την άγκυρα να ρίξεις.
Κι αν τύχει πάλι και βαστάς
στο πλοίο σου το κιάλι,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σαν και αυτά
να σου τα πούνε κι άλλοι.
Για όλ’ αυτά κυρ-πλοίαρχε
μη μας παρεξηγήστε,
είναι το τέλος της ΧΡΟΝΙΑΣ
το πλοίο να θυμίστε.
————–
Από την Ποιητική Συλλογή:
ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
